Με μια επική πρόκριση κόντρα σε όλους και όλα η τριφυλλάρα έδειξε και στους τελευταίους ανιστόρητους που δεν ήξεραν(δε ρώταγαν;) πως έχει με διαφορά την πιο βαριά φανέλα στην Ευρώπη και έκανε μια χαψιά τη Μπαρτσελόνα με 78-67 αποκλείοντάς την από το φάιναλ φορ που θα γίνει στην πόλη της.Ντελίριο από αμέτρητες χιλιάδες κόσμου στο κλειστό και εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο.Δέκατο φάιναλ φορ και πάμε για το 6ο αστέρι!!!
Αυτή η ασύλληπτη σειρά είχε το φινάλε που της άξιζε και φυσικά τον πανάξιο νικητή της,τον Παναθηναϊκό που δεν άφησε παραμικρή αμφιβολία σε όλη την Ευρώπη που έβλεπε τα ματς της χρονιάς, για το ποιος είναι και φέτος ο βασιλιάς του αθλήματος.Ομάδες τύπου Μπάρτσα (όσο μεγάλη ομάδα και να έχει τα τελευταία χρόνια) δεν πιάνουν μία μπροστά στον ΠΑΟ μας.Από ιστορία,από κόσμο,από προσωπικότητες,από αρχίδια.Αυτό για όλα τα ανιστόρητα μίζερα δημοσιογραφάκια του 20ευρου που μας είχαν ζαλίσει τον έρωτα με τα απόλυτα φαβορί και το θαύμα που θα έπρεπε να γίνει για να περάσουμε.Ρε κυρίζια,ακόμα να κοζάρετε πως σας κάνει πλάκα ο Ζοτς (ή άγαλμα όπως θα τον λέμε πια) για να εκτίθεστε και να γελάει ο κόσμος;
Με το Νίκολας τραυματία και από το πεντάλεπτο εκτός αγώνα,με το Μάριτς να μην παίρνει καθόλου χρόνο,με το Διαμαντίδη σχεδόν απών στο πρώτο ημίχρονο αφού φορτώθηκε με 2 αστεία φάουλ με το ξεκίνημα που φάνηκαν να δίνουν "μήνυμα" από τη διαιτησία (αν και τελικά ήρθε στα ίσια της στη συνέχεια). Με κλειδί της σειράς και αποκάλυψη της χρονιάς το Νικόλα Καλάθη που έκλεβε,οργάνωνε, τρύπαγε για πλάκα την αντίπαλη άμυνα,έκανε μπασίματα μέσα στον κόσμο,σε αιφνιδιασμούς,έτρεχε ή πάγωνε το ρυθμό όταν έπρεπε σα βετεράνος.Με το Βουγιούκα(αφού τελικά "πήραμε" από το γαύρο αυτόν και "δώσαμε" τον άλλο τον κομπάρσο,τους πιάσουμε εντελώς κότσους) να δίνει 15 ποιοτικά λεπτά σκοράροντας,παίρνοντας ριμπάουντς και κρίσιμα φάουλ(χαϊλάιτ βέβαια το κλέψιμο σε τρίπλα του στον,μισό σε ύψος,Ναβάρο) παρά τη μειωμένη συμμετοχή του ως τώρα στη σειρά.Με τους Μπατίστ,Τσαρτσαρή,Φώτση να τα δίνουν για ένα ακόμα ματς όλα έχοντας συγκέντρωση και πάθος σε κάθε παραμικρή φάση.Με πολυφωνία επιθετικά (8 παίχτες από 8-12 πόντους),αφού ακριβώς εκεί που φαινόταν να πονάμε ως τώρα,στο βάθος του πάγκου μας,έγινε το όπλο μας. Και φυσικά με ΟΛΗ την ομάδα να παίζει τρελή άμυνα,που την έβλεπες και ίδρωνες βγάζοντας από το πρώτο δευτερόλεπτο την αίσθηση πως ΔΕ ΧΑΝΑΜΕ αυτή την πρόκριση.Αυτό ακριβώς νιώθαμε όλοι και ήταν χαρακτηριστικό άλλωστε πως είχαμε συνέχεια (εκτός από δευτερόλεπτα) το προβάδισμα και οι αντίπαλοι δεν έδειχναν να πιστεύουν πραγματικά πως μπορούν να κερδίσουν παρά τις φάσεις που έβγαζαν.
Και πώς να το πιστέψουν άλλωστε σε ένα ΟΑΚΑ που είχε χρόνια να ζήσει τέτοιες στιγμές.Ο κόσμος που ήταν στο γήπεδο δε μετριόταν αφού σκάλα έβλεπες μόνο στα επίσημα,παντού πίτα και ανεβασμένοι στα καθίσματα και ακόμα και πάνω από τις εξέδρες(δίπλα στα βίντεο γουόλς) υπήρχαν διπλές και τριπλές σειρές από κόσμο.Και 25 χιλιάδες να πούμε δε θα πέσουμε πολύ έξω.Και εκτός από το μέγεθος,το πλήθος είχε και απίστευτο πάθος.Αυτό που ζητάγαμε από το δεύτερο και το τρίτο ματς έγινε πιο καλά από όσο φανταζόμασταν.Γιούχα σε κάθε παραμικρή φάση που είχαν οι άλλοι τη μπάλα από όταν το 24άρι άρχιζε να μετράει.Χειροκρότημα στους δικούς μας ακόμα και στα λάθη και φυσικά ένα γήπεδο να πηγαίνει πάνω κάτω ΟΛΟ σε πάρα πολλά σημεία του αγώνα.Και χωρίς να περιμένουμε από την ομάδα να μας τραβήξει αλλά μαζί της, βοηθώντας ο ένας τον άλλον με τρέλα και πίστη από όλους μας.
Ό,τι και να πούμε θα είναι λίγο για όποιον δεν έζησε αυτές τις στιγμές.Χρόνια είχαμε όλοι πάντως να ζήσουμε τέτοια κατάθεση ψυχής από ΣΥΝΟΛΙΚΑ μια ομάδα και τον κόσμο της.Πραγματικά βγάλαμε την ταυτότητα αυτής της ομαδάρας και την κοπανήσαμε στο τραπέζι για να τη δει ο καθένας.Άλλωστε φέτος είναι η χρονιά μας,είπαμε κάθε δύο χρόνια.Αθήνα 2007,Βερολίνο 2009,Βαρκελώνη 2011... Σιένα στον ημιτελικό λοιπόν στις 6/5 και Μακάμπι με Ρεάλ ή Βαλένθια στον άλλον.Οι πόρτες είναι ορθάνοιχτες για μας.Υγεία να έχουν οι παιχταράδες μας ως τότε και δε μας σταματά τίποτα.Θα είμαστε εκεί και θα το σηκώσουμε μαζί.Ψαχτείτε όλοι,πάρτε άδειες,μαζέψτε λεφτά,είναι άχαστο.
Τα δεκάλεπτα: 16-12, 34-33, 56-47, 78-67
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ (Ζέλικο Ομπράντοβιτς):Τέπιτς, Περπέρογλου 8, Μπατίστ 8 (6ρ.), Φώτσης 11 (1/2τρίπ., 6ρ., 2κλ.), Σατο 10 (3σ.), Νίκολας, Τσαρτσαρής 8 (1/1τρίπ.), Διαμαντίδης 11 (1/4τρίπ., 5ασ.), Βουγιούκας 10, Καλάθης 12 (1/3τρίπ., 3κλ., 3ασ.), Καϊμακόγλου
Αναρτήθηκε από :Green Web Fans |
......''''ητανε μια σκετη κολαση.....στο γηπεδο υπηρχαν 23.000 κοσμος ενω το γηπεδο χωρουσε 20.000 που φωναζαν τραγουδουσαν και γιουχαραν την μπαρτσα καθε φορα που εκανε επιθεση..δυναμιτες.. καπνογονα και πολυς πολυς πολυς καπνος......δεν ...μπορουσα να ακουσω καν τα λογια της μεταδοσης του διπλανου ανταποκριτη.....δεν μπορουσα να ακουσω τα σφυριγματα των διαιτητων και καταλαβαινα τα φαουλ μονο απο τις κινησεις τους....απιστευτο... δεν εχω ξαναζησει κατι τετοιο ουτε ακομα και στο ΝOU CAMP με 90.000 Καταλανους στο ντερμπυ με την Ρεαλ Μαδριτης.....δεν ειχαμε τυχη...ητανε μια κολαση οπως την περιγραφει ο Δαντης......''''''
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε αυτά τα λόγια περιέγραψε το πώς έζησε Κατάλαλος δημοσιογράφος το χθεσινό παρτυ.
Ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ στον κόσμο μας γιατί για άλλη μια φορά αποδείξαμε ότι αυτός ο σύλλογος έχει το λαό που του αξίζει!!!!!!!!!!
Respect στο μεγάλο Παναθηναϊκό και τους παίχτες από Διαμαντιδη μέχρι και το παιδικό τμήμα της ομαδας , Respect στο μεγαλύτερο προπονητή που έχει δει η Ευρώπη ZELICO ΘΕΕ, Respect στους καλυτέρους οπαδούς του πλανήτη.!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήForza ΠΑΝΑΘΑ για να σηκώσουμε με τρέλα άλλο ένα