Hummer, Killer και Φιλότιμο.

Καλιτζάκης, Χένρικσεν, Κυργιάκος. Τρεις αμυντικοί που έχουν συνδέσει το όνομά τους με σεζόν όπου ο Παναθηναϊκός είχε την πιο καλή αμυντική λειτουργία στο πρόσφατο παρελθόν. Όλοι μπήκαν στην ενδεκάδα αθόρυβα και σιγά σιγά έχτισαν το δικό τους μύθο στις συνειδήσεις των φιλάθλων. Πολλές φορές έχουμε αναπολήσει τις εποχές όπου ο αντίπαλος έπρεπε να ``συμπληρώσει αίτηση΄΄ για να δημιουργήσει ευκαιρία στην περιοχή μας και αυτόματα θυμόμαστε τις ηγετικές φυσιογνωμίες της αμυντικής γραμμής. Μήπως όμως υπερεκτιμούμε την ικανότητα κάποιων παικτών? Μήπως δηλαδή ξεχνάμε ότι οι παίκτες αυτοί ήταν κομμάτια μιας καλοδουλεμένης αμυντικής λειτουργίας? Μήπως ξεχνάμε ότι τις περισσότερες φορές που ``έβγαλαν μάτια΄΄ η ενδεκάδα απαρτιζόταν από 4-5 αμυντικούς και 2-3 κόφτες μπροστά τους? Μήπως ή εμφάνιση των Κατσουράνη, Μπουμσόνγκ, Καντέ στο παιχνίδι με την Καζάν μας θύμισε κάτι από τα παλιά?

            Ότι οι οπαδοί του Παναθηναϊκού είναι υπερβολικά απαιτητικοί είναι γνωστό. Αλλά η εκμηδένιση παικτών που έχουν δώσει επί χρόνια διαπιστευτήρια και έχουν αποτελέσει σταθερές επιλογές πολλών προπονητών είναι αχρείαστη. Τα τρία τελευταία χρόνια έχει συνδεθεί η αλλαγή νοοτροπίας στο στήσιμο της ομάδας με την παντελή απαξίωση των κεντρικών αμυντικών. Σε μεγάλο βαθμό ισχύει ότι κάποιες επιλογές που έγιναν απέτυχαν παταγωδώς (Μελλίσης, Μπιέσμιρ. Ντέιβιντ, Βαβζίνιακ) αλλά πλέον στο ρόστερ του Παναθηναϊκού βρίσκονται παίκτες που μπορούν να συνθέσουν δίδυμα ή τριάδες πολλαπλών λειτουργιών και υψηλών προσδοκιών.

            Ζαν Αλέν Μπουμσόνγκ. Hummer, Killer και πάει λέγοντας. Από εποχές Κυργιάκου και μετά ήταν φανερή η απουσία ενός ψηλού κεντρικού αμυντικού που να βγαίνει πρώτος στις ψηλές μπαλιές και να έχει την δύναμη να μαρκάρει το αντίπαλο φορ κρούσης. Σπουδαία καριέρα σε πολλές μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες (Λυών, Γιουβέντους, Νιούκαστλ, Ρέιντζερς, Οσέρ) έχει κληθεί να μαρκάρει κατά καιρούς τους σπουδαιότερους αντιπάλους. Μετά από μία περίοδο προσαρμογής εμφανίζεται όλο και καλύτερος.

            Σεντρίκ Καντέ. Επί χρόνια από τους σταθερότερους αμυντικούς στο απαιτητικό γαλλικό πρωτάθλημα, αποτελεί ίσως την πιο σταθερή λύση στα σέντερ μπακ. Αρχικά τσουβαλιάστηκε με τις υπόλοιπες επιλογές στη θέση αυτή αλλά σταδιακά κερδίζει την εμπιστοσύνη των φιλάθλων. Αρκετά γρήγορος, καλός με τη μπάλα στα πόδια, δείχνει ότι όσο πιο πολύ παίζει τόσο πιο καλός γίνεται.

            Λουκάς Βύντρα. Η αποκάλυψη της σεζόν 2008. Στην πρώτη χρονιά του Τεν Κάτε μονιμοποιήθηκε στη θέση του κεντρικού αμυντικού και ήταν ο σταθερότερος αμυντικός του πρωταθλήματος. Γρήγορος, δυνατός και ``άφθαρτος΄΄ ο Βύντρα έδειξε πιο ώριμος από ποτέ και αποφεύγοντας τα εύκολα λάθη έδειξε ότι η θέση που του ταιριάζει καλύτερα είναι στο κέντρο της άμυνας.

            Κώστας Κατσουράνης. Έχει αποτελέσει παίκτη πασπαρτού για πολλούς προπονητές στον άξονα του γηπέδου, μπόρεσε να παίξει με την ίδια άνεση και σέντερ μπακ και αμυντικό χάφ και επιθετικό χάφ. Και στην εθνική Ελλάδος και στην Μπενφίκα είχε αποτελέσει μια επιπλέον επιλογή στο κέντρο της άμυνας. Πέρυσι τελείωσε τη σεζόν σε αυτή τη θέση αφήνοντας καλές εντυπώσεις. Πλέον με τα τρεξίματά του δείχνει ότι θα πρέπει να μονιμοποιηθεί ως κεντρικός αμυντικός. Άψογος με τη μπάλα στα πόδια, αλάνθαστος στις προσωπικές μονομαχίες, καλός κεφαλοσφαιριστής, μπορεί να διαβάζει το παιχνίδι του αντιπάλου και να οργανώνει και το παιχνίδι της ομάδας μας από πίσω. Όσο πιο πολύ παίξει σε αυτή τη θέση τόσο καλύτερος θα γίνεται.

            Γιόσου Σαριέγκι. Ήρθε από την Μπιλμπάο για να αποτελέσει μια τρίτη λύση στην άμυνα. Ο Βάσκος με το απαράμιλλο στυλ κάθε χρόνο βρίσκει το δρόμο προς την ενδεκάδα. Γρήγορος δεν είναι, δυνατός δεν είναι, αλτικός δεν είναι ο Γιόσου βγάζει το ψωμί του δίνοντας σε κάθε παιχνίδι το 100% των δυνατοτήτων του. Φιλότιμος, έμπειρος και τίμιος ο Σαριέγκι όποτε κληθεί θα τα δώσει όλα για την ομάδα, θα πανηγυρίσει με πάθος τα γκολ (βλ. Ιντερ) και θα κάτσει στο πάγκο αδιαμαρτύρητα. Φέτος του ανανεώθηκε το συμβόλαιο με μεγάλο ποσοστό μείωσης  μισθού (επί Βαρδινογιάννη) και θα βοηθήσει όποτε και όπου χρειαστεί για τα επόμενα δύο χρόνια.

            Ίσως κάποιοι επιμένουν ότι χρειάζονται επί πλέον ή καλύτεροι κεντρικοί αμυντικοί για να λυθεί το αμυντικό πρόβλημα. Εξ’ άλλου εχθρός του καλού είναι το καλύτερο.

ΥΓ.  Ίσως αν είχαμε εμείς τους κεντρικούς αμυντικούς της Ρόμα πέρυσι (Μεξές, Ζουάν, Μπουρντίσο) να μην έτρωγε 6 γκολ σύνολο η Ρόμα από εμάς!!! Η αν ο ολυμπιακός είχε χειρότερους από Μέλμπεργκ, Αβραάμ να έτρωγε περισσότερα από 2 φέτος!!